W Krakowie powstały Komitet Inwalidów Żołnierzy i Klub Oficerów Inwalidów; można je uznać za zwiastuny samodzielnego ruchu inwalidzkiego na ziemiach polskich.
Zgłoszono do rejestracji Gospodarcze Zrzeszenie Poznańskich (Wilekopolskich) Inwalidów Wojennych. W Gnieźnie powstał także Związek Towarzystw Kalek Wojennych Polaków.
W Warszawie rozpoczął działalność Centralny Związek Inwalidów Wojennych.
Związek Inwalidów Wojennych w Polsce z siedzibą w Krakowie.
Odbył się w Warszawie I Ogólnokrajowy Zjazd Inwalidów Polskich. Oficjalnie powołanie wspólnego Związku Inwalidów Wojennych RP. 22 czerwca ukazał się pierwszy numer "Inwalidy".
Mobilizacja inwalidów w obliczu zagrożenia Ojczyzny, sformowano I Inwalidzki Batalion (istniał do V 1921r.)
Uchwalenie przez Sejm ustawy "O zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin".
Wiece i starcia uliczne, żądanie przyjęcia zadowalających przepisów wykonawczych do ustawy.
"Polska obecnie zajmuje pierwsze miejsce w Europie, o ile chodzi o ustawodawstwo inwalidzkie..." (prezes ZIW RP Marian Kantor). Rozwój organizacyjny Związku.
Upadek Banku Inwalidzkiego, walka o koncesje dla inwalidów.
Groźba rozbicia Związku po zmianach politycznych w II RP, zapoczątkowanych tzw. przewrotem majowym (1926 r.) Józefa Piłsudskiego.
Wielorakie wysiłki ZIW RP w okresie wielkiego kryzysu ekonomicznego, opór przeciwko redukcji świadczeń.
Zarząd komisaryczny, wmuszona zmiana opcji politycznej. Wystąpienie z opozycyjnego Legionu Rzeczypospolitej Polskiej i wejście do prorządowej Federacji Związków Obrońców Ojczyzny.
Nowa ustawa inwalidzka, większe zróżnicowanie rent. Prezesem Związku został mjr Edwin Wagner (ociemniały).
Nowy statut Związku, podpisanie oświadczenia (nie realizowanego) o celowości łączenia ZIW RP i piłsudczykowskiej Legii Inwalidów Wojennych WP im. gen. J. Sowińskiego.
Poparcie idei rozbudowy potencjału gospodarczego Polski (COP), osoby i aktywności marszałka E. Śmigłego-Rydza.
Wzmocnienie roli ZIW RP w międzynarodowych stowarzyszeniach kombatanckich (FIDAC) i inwalidów wojennych (CIAMAC).
Bardzo aktywna działalność na rzecz wzmacniania obronności Polski, protesty przeciwko polityce niemieckiej.
Straty osobowe, zabezpieczenie majątku Związku.
Działalność konspiracyjna i ograniczona jawna (za zgodą okupacyjnych władz niemieckich), we współpracy m.in. z PCK.
Powtórne aresztowanie i zamordowanie przez Gestapo prezesa E. Wagnera.
Rozpoczęcie działalności ZIW RP. W dniach 17-18 grudnia obradował I Ogólny (Krajowy) Zjazd Delegatów.
Zmiany w Związku, przejmowanie stanowisk przez członków i zwolenników PPR.
Likwidacja ZIW RP, włączenie środowisk inwalidów do ZBoWiD-u.
Zjednoczenie organizacji inwalidów wojennych Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Zmiana ustawy inwalidzkiej, wprowadzenie rozwiązań radzieckich.
Pierwsze próby wznowienia działalności Związku. W dniach 8-9 grudnia odbył się I Krajowy Zjazd Delegatów.
ZIW PRL nie mógł stać się sukcesorem ZIW RP, nie pozwolono na wystąpienie Związku do Światowej Federacji Byłych Kombatantów (FMAC).
Oczyszczenie Związku z "elementów obcych ideowo", włączenie się w polityczny nurt Frontu Jedności Narodu.
Okres stabilizacji ideowej, schlebianie władzom partyjnym i państwowym (prezesura gen. Stefana Orlińskiego), ale i przyjmowanie do Związku nowych środowisk.
Kryzys 2. połowy XX wieku, zagrożenia dla sytuacji bytowej podopiecznych (prezesura gen. Aleksandra Kokoszyna).
Wzrost aktywności politycznej i współpraca z Urzędem do Spraw Kombatantów, poprawa warunków materialnych inwalidów wojennych (prezesura gen. Franciszka Księżarczyka).
Niepokoje społeczne, forsowanie poparcia dla PZPR ("Koleżeństwo zrodzone na froncie zobowiązuje", c.d. prezesury F. Księżarczyka).
Akceptacja stanu wojennego i reform gen. Wojciecha Jaruzelskiego, podtrzymanie dobrych kontaktów z wojskiem, wzbogacenie kalendarza świąt i rocznic.
Transformacja ZIW RP, realizacja nowej ustawy o kombatantach i osobach represjonowanych (weryfikacja) oraz ustawy w sprawie rewaloryzacji emerytur i rent (prezesura Jana Krotke-Kochanowskiego).
Umocnienie pozycji Związku, priorytetem opieka zdrowotna i pomoc samotnym (prezesura J. Krotke-Kochanowskiego, od 1996 r. Mariana Kazubskiego), obchody 80-lecia ZIW RP.
Obrona dotychczasowych uprawnień, zmiany w składzie członków (podopieczni), nowe rozwiązania organizacyjne i finansowe. Obchody 90-lecia istnienia Związku.